"Trzeba zdjąć kapelusz, bo las to kościół."
Profesor Stanisław Sokołowski, urodził się 19 października 1865 r. w Młoszowej.
Syn leśnika Seweryna Tytusa i Ludwiki Schulla. Wybitny leśnik praktyk i naukowiec, działacz ochrony przyrody. Początki jego kariery naukowej były bardzo trudne. Z powodu braku pieniędzy na edukację musiał przyjąć posadę robotnika leśnego i przez 13 lat dogłębnie poznawał zasady gospodarki leśnej. W wieku 26 lat eksternistycznie zdał maturę i rozpoczął studia leśne w Wiedniu, uzyskując dyplom inżyniera leśnika (1896).
Od 1899 roku wykładał hodowlę lasu i leśnictwa ogólnego w Wyższej Szkole Rolniczej w Dublanach (obecnie Ukraina). W 1904 roku został profesorem hodowli lasu w Krajowej Szkole Gospodarstwa Lasowego we Lwowie, gdzie wykładał botanikę leśną, meteorologię leśną, gleboznawstwo oraz zabudowę dzikich potoków. Był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego. W latach 1905-19 redagował "Sylwan", przekształcając go w czasopismo o charakterze ogólnopolskim. W 1907 roku współorganizował I Zjazd Leśników Polskich w Krakowie.
Pierwsze prace Sokołowskiego dotyczyły m.in. ekologii leśnej oraz warunków gospodarczych i siedliskowych lasów podolskich. Interesował się botaniką, zwłaszcza anatomią drzew. Tym zagadnieniom poświęcił czteroczęściową rozprawę pod tytułem "Z życia drzew i lasu". Przed pierwszą wojną światową ogłosił swoje najważniejsze podręczniki i skrypty, m.in."Wstęp do nauki leśnictwa. Wiadomości o lasach i leśnictwie" (1912), "Meteorologia"(1921) i "Hodowla Lasu" (1930). W swoich dziełach zawarł oryginalne ujęcie lasu jako ekosystemu, wprowadził typologię lasu i zagadnienia struktury drzewostanu. Publikował również artykuły w sprawie ujednolicenia słownictwa leśnego. Opublikował ponad 110 prac (m.in. w "Leśniku Polskim" i "Sylwanie")
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zrezygnował ze wszystkich zajęć lwowskich i przeniósł się do Krakowa. Objął tam katedrę leśnictwa Studium Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego, którą zorganizował od podstaw. Na Uniwersytecie Jagiellońskim wykładał podstawy gospodarstwa leśnego, dendrologię i hodowlę lasu, tę ostatnią wykładał także w Poznaniu, Warszawie i Lwowie.
W 1919 roku przyczynił się do powstania i rozwoju Wydziału Rolniczo - Lasowego na Uniwersytecie Poznańskim oraz Wydziału Leśnego w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
W okresie krakowskim Sokołowski kontynuował badania nad drzewami publikując m.in.:
- "Nasze dęby",
- "Prace biometryczne nad rasami sosny zwyczajnej na ziemiach Polski",
- "Budowę roślin drzewiastych",
- "Encyklopedię leśnictwa",
- "Dendrologię w stosunku do leśnictwa",
- "O potrzebie zakładania rezerwatów leśnych",
- "Tatry jako Park Narodowy",
- "Cis na ziemiach polskich i w krajach przyległych",
- "Ochrona przyrody a leśnictwo".
W 1923 roku profesor został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta. W 1932 roku otrzymał godność doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a dwa lata później- dnia 18 IV 1934 uhonorowany został tytułem doktora honoris causa nauk leśnych SGGW. W 1935 roku przeszedł na emeryturę, ale jeszcze przez dwa lata prowadził wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na emeryturze mieszkał w Zakopanem we własnej willi "Ornak", którą zbudował w 1902 roku. Tam napisał ostatnie książki "Las tatrzański" (1936) i "Lasy w Polsce przedrozbiorowej i w okresie niewoli". Przygotował też syntezę całej swojej wiedzy o lesie pt. "Życie drzew i lasu". Nie ukończył jej jednak, załamany niespodziewaną śmiercią syna Mariana. Zebrane materiały przekazał Władysławowi Szaferowi ( w 1964 roku złożone zostały w Zakładzie Dendrologii i Pomologii PAN w Kórniku).
Profesor Stanisław Sokołowski do przyrody miał stosunek emocjonalny. Wchodząc do lasu mówił: "Trzeba zdjąć kapelusz, bo las to kościół". Z małżeństwa z góralką i nauczycielką koronkarstwa Agnieszką z Walczaków miał sześcioro dzieci, które zaraził swoją pasją do przyrody, a przede wszystkim, miłością do gór. Zmarł w 1942 roku w Zakopanem. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w grobie rodzinnym. W 1965 roku, w stulecie urodzin profesora Sokołowskiego, w Dolinie Białego w Tatrach utworzono rezerwat przyrodniczy jego imienia. Obecnie w willi "Ornak", prowadzonej przez jego wnuka Tadeusza Klimczaka, znajduje się muzeum w formie pensjonatu.
Dnia 2 lipca 1966 roku w trakcie uroczystości XX-lecia szkoły nadano jej imię profesora Stanisława Sokołowskiego. Absolwenci ufundowali pamiątkową tablicę oraz obraz profesora. Szkoła w swoich zasobach posiada oryginalne pozycje książkowe Stanisława Sokołowskiego "Hodowla lasu", "Tatry jako Park Narodowy" oraz dwa Kalendarze leśne (1936 i 1937r.) z artykułami profesora - "Higiena lasu" i "W sprawie słownictwa".